Wawancara Samy Vellu "Karathu Kalam"

TEKS PENUH WAWANCARA SAMY VELLU DALAM PROGRAM "KARATHU KALAM" 22hb Dis 2007.
- Berikut adalah terjemahan teks wawancara Menteri Kerja Raya dan Presiden MIC, Datuk Seri S. Samy Vellu dalam program bual bicara berbahasa Tamil, "Karuthu Kalam" atau Forum Pendapat yang disiarkan di RTM2 pada pukul 6 petang ini.

Pengacara program ini ialah S. Pandithurai.

S: Datuk Seri, dalam tempoh 50 tahun era pascamerdeka, kaum India telah mengalami banyak perubahan begitu juga pencapaian. Anda telah melihat keadaan masyarakat ini sebelum menyertai MIC. Apabila anda memutuskan untuk menceburi dunia politik, anda telah memikirkan sasaran khusus dan tahap pencapaian bagi mereka. Apakah sasaran itu?
J: Saya menyertai politik pada 1957. Mengubah taraf hidup masyarakat adalah satu daripada sebab utama saya menceburi dunia politik. Ia terpahat kukuh di dalam fikiran saya. Saya sentiasa memikirkan cara dan kaedah bagi mewujudkan keadaan yang lebih baik bagi meningkatkan taraf hidup masyarakat.
Sebab itu saya menyertai MIC dan saya meningkat naik hirarki, langkah demi langkah. Apabila saya menjadi Presiden MIC pada 1979, saya menyedari bahawa hanya dengan mengubah kaum ini sebagai satu kaum yang berpendidikan, kita boleh bersaing dan berada setaraf dengan mereka yang lain.
Menyedari perkara ini, kami (MIC) membeli Akademi Vanto (satu institut pendidikan). Kami membantu ramai pelajar miskin yang menduduki SPM dan STPM. Dengan membawa mereka memasuki universiti dan menjadikan mereka siswazah, saya rasa kami dapat membawa banyak perubahan dalam masyarakat. Pengambilan pelajar India ke universiti pada ketika itu adalah satu peratus, 1.5 peratus dan 2 peratus. Kami berjaya meningkatkannya kepada 6 peratus dan 6.5 peratus sekarang.
Setiap kaum yang hidup di negara ini berjuang untuk mendapatkan pegangan mereka. Kami juga berjuang untuk hak kami. Jumlah kami adalah 7.8 peratus, kami telah mengadakan peluang-peluang bagi pengambilan pelajar kami pada 6 peratus.
Anda mungkin bertanya, kenapa pengambilan ini tidak lebih daripada itu. Mungkin, mereka tidak mempunyai kelayakan akademi. Universiti awam menawarkan tempat berdasarkan sistem mata. Hanya mereka yang memenuhi keperluan minimum ditawarkan tempat. MIC terus berjuang bagi mencari peluang-peluang dalam cara lain bagi mereka yang tidak berjaya.
Dalam tempoh 29 tahun saya menjadi Menteri, saya fikir tiada satu hari pun saya tidak berjuang demi kebaikan masyarakat. Saya telah bercakap tentang semua perkara. Saya boleh memberitahu satu perkara kepada mereka yang telah bertanyakan tentang apa yang telah saya lakukan.
Saya tidak mendedahkan tentang apa yang kami bincangkan, tentang apa yang telah saya perjuangkan di dalam Kabinet. Kami telah mengangkat sumpah menyimpan rahsia dan kami seharusnya tidak mendedahkan apa-apa perkara yang diputuskan Kabinet kerana dokumen kerajaan adalah diklasifikasikan sebagai rahsia rasmi.

S: Sejarah menunjukkan bahawa kaum India terkenal dengan kesabaran dan kasih sayang. Anda telah berada di dalam Kabinet selama 29 tahun. Anda telah menyatakan anda telah mengajukan banyak permohonon, namun begitu ribuan orang menyertai demonstrasi di ibu negara. Satu persoalan timbul sama ada permohonan yang dimajukan kepada kerajaan telah dipenuhi atau tiada permohonan dilakukan. Beberapa pihak mendakwa bahawa demonstrasi itu bukan terhadap kerajaan tetapi adalah terhadap MIC, yang mewakili kaum India, di dalam Kerajaan. Apakah komen anda tentang perkara ini?
J: Kemarahan mereka bukanlah kerana saya tidak membangkitkan atau memohon bagi keadaan pahit getir masyarakat. Kemarahan mereka adalah kerana kekurangan. Apabila 50 memohon kerja, jika hanya seorang yang mendapat kerja, bukan sahaja mereka marah malah saya sendiri berasa kecewa.
Kami telah perjuangkan perkara ini berulang-ulang kali. Jika seseorang berkata saya tidak membangkitkan perkara ini di dalam Kabinet... saya mempunyai dokumen. Jika saya perlu mendedahkanya, saya perlu mendapat kelulusan Perdana Menteri.
Dengan keizinan Kerajaan, saya boleh membuktikan bila dan apa yang telah saya bangkitkan. Saya bukan seorang individu yang mewakili orang ramai tetapi tidak menghiraukan tentang masalah mereka dan bersuka ria. Dari waktu saya bangkit waktu pagi, saya bekerja sehingga pukul 1 pagi.
Kenapa? Saya melakukannya demi kebaikan masyarakat. Ramai yang menyatakan bahawa keadaan hidup masyarakat tidak bertambah baik. Saya tidak percaya perkara ini. Jika mereka berkata bahawa apa yang kita peroleh tidak mencukupi, saya akan bersetuju dan saya akan memohon lebih banyak lagi.
Saya telah meminta peluang-peluang berdasarkan peratus kependudukan kita, bukan sahaja dengan Perdana Menteri sekarang tetapi juga dengan Tun (Dr) Mahathir (Mohamad) dan Tun Hussein Onn, sejak saya berkhidmat di bawah tiga perdana menteri. Saya berasal dari keturunan yang sentiasa membangkitkan masalah dengan jelas tanpa rasa takut. Saya tidak pernah berasa takut dalam apa jua keadaan.

S: Datuk Seri, baru-baru ini kemarahan kaum India telah menyebabkan mereka mengadakan demonstrasi jalanan. Perdana Menteri telah menjemput NGOs (pertubuhan-pertubuhan bukan kerajaan) untuk menemui beliau.
J: Melalui pertemuan ini... mungkin mereka berfikir bahawa saya tidak pernah membangkitkan sebarang masalah di dalam Kabinet dan saya hanya seperti boneka. Oleh yang demikian, mereka sendiri boleh menyatakannya kepada Perdana Menteri.
Saya telah melakukan kesemuanya tentang apa yang mereka minta. Tetapi adakala orang mengubah fikiran.
Apabila mereka mengubah fikiran, mereka berada dalam satu pemikiran ilusi bahawa hanya mereka yang bimbangkan masalah dan saya tidak.
Contohnya, malah sebelum mereka hendak menemui Perdana Menteri, saya telah memberi indikasi kepada beliau (Perdana Menteri) bahawa saya ingin menemuinya. Saya memberikan indikasi itu kerana saya mahu mereka mempunyai peluang untuk memahami daripada Perdana Menteri.

S: Di bawah kepimpinan anda, adakah MIC pernah mendekati NGOs, bertanyakan mereka tentang isu-isu dan mencuba untuk menyelesaikannya?
J: Biasanya, persatuan-persatuan utama kaum India akan menjemput saya merasmikan mesyuarat tahunan mereka dan pada masa beginilah saya bertanyakan tentang masalah mereka. Saya mencatatkan komen-komen mereka. Kemudiannya saya mengemukakan cadangan-cadangan kepada kerajaan dan mengambil tindakan perlu bagi menyelesaikannya. Saya telah melakukan perkara ini bertahun-tahun lamanya.

S: Datuk Seri, sebagai Presiden MIC, setiap tahun anda akan menyerahkan memorandum kepada ketiga-tiga perdana menteri sebagaimana yang anda nyatakan sebelum ini. Sebahagiannya telah diselesaikan. Sebahagian lagi diketepikan. Dalam tempoh 29 tahun lepas, adakah anda pernah kecewa terhadap perkara-perkara yang diketepikan?
J: Tidak kesemua permintaan dalam tempoh 29 tahun lepas diketepikan. Dalam tempoh 29 tahun, apabila kami memohon bagi 20, kami mendapat 10. Oleh itu, kami sentiasa mendapat manfaat. Kita tidak boleh menyatakan kita tidak memperoleh apa-apa. Saya mempunyai rekod tentang apa yang kita dapat. Saya tahu bagaimana Kerajaan menyalurkan bantuan.
Secara lebih khusus, dua tahun lepas, saya membawa perhatian Kabinet bahawa kaum India memerlukan bantuan dalam bidang perniagaan. Kerajaan menerusi skim kredit mikro BSN telah mengadakan pinjaman. Saya bercakap dalam Kabinet dan mengatur untuk mengeluarkan pinjaman kepada 4,000 orang yang berjumlah sebanyak RM40 juta. Kami terus melakukan perkara ini.
Sekarang, untuk membantu 2,500 orang mendapat pinjaman, kami telah mengadakan seminar di semua ibu negeri. Kita bersedia untuk melahirkan 5,000 usahawan baru menjelang tamatnya RMK9 (Rancangan Malaysia Kesembilan). Kita tidak boleh acapkali menyatakan perkara ini dalam akhbar-akhbar. Terdapat banyak kelemahan dalam masyarakat kita.
Dalam masyarakat orang Melayu, sedangkan orang biasa membaca akhbar. Amalan ini amat kurang dalam masyarakat kita. Mereka sering kali bercakap berdasarkan apa yang mereka dengar daripada orang lain atau mereka sentiasa memikirkan tentang apa yang dihasut orang lain.
Jika keadaan ini hendak berubah dan semua orang mula membaca akhbar, mereka akan tahu apa yang sedang berlaku di sekeliling mereka. Saya tidak pernah menghalang diri saya daripada memaklumkan tentang langkah-langkah kita. Jika saya perlu menyenaraikannya, saya fikir satu buku boleh diterbitkan.

S: Datuk Seri, telah disebutkan dalam RMK9 ekuiti kaum India akan ditingkatkan daripada 1.2 peratus kepada 3 peratus. Begitupun, kita masih belum melihat apa-apa mekanisme khusus tentang bagaimana hendak mencapai hasrat ini?
J: Apabila RMK9 digubal, Perdana Menteri Datuk Seri Abdullah (Ahmad Badawi) memberikan kami draf (RMK9). Apabila ia diberikan, kami melantik 80 hingga 85 pakar untuk meneliti rancangan dan mengenalpasti kelemahannya. Kami mengadakan perbincangan tentang bagaimana untuk mencadangkan pemulihan bagi kelemahan berkenaan.
Kami mengemukakan satu laporan kepada Perdana Menteri menjelaskan tiada apa yang akan berlaku dalam tempoh lima tahun jika cadangan-cadangan tertentu tidak dimasukkan dalam RMK9. Laporan ini disediakan oleh pakar-pakar.
Selain memberi penekanan akan keperluan meningkatkan ekuiti kaum India daripada 1.2 peratus kepada 3 peratus, dalam laporan itu kami juga memperincikan bagaimana hendak mencapainya. Kami mencadangkan mekanisme serupa sebagaimana yang dilakukan untuk orang Melayu menerusi badan-badan yang diasaskan kerajaan.
Kami telah meminta kerajaan supaya memberikan peluang-peluang yang sama kepada kami. Namun akhir-akhir ini, dalam tempoh empat bulan ini harga saham dalam pasaran saham meningkat mendadak. Dulu semasa saham masih murah, tiada siapa berminat untuk membeli saham meskipun ditawarkan.
Saya sentiasa bertanya tentang saham syarikat-syarikat yang akan disenaraikan bagi kaum India. Terdapat peluang-peluang untuk memperolehnya.

S: Anda telah menyebut bahawa anda telah banyak perkara dalam bidang ekonomi. Namun begitu, melihat kepada status terkini Maika Holdings, bagaimana anda fikir ia telah menjejaskan keyakinan orang awam terhadap MIC?
J: Saya rasa adalah lebih baik untuk saya menjelaskan perkara ini. Puncanya adalah apabila ekonomi sedang merudum, kita menubuhkan sebuah syarikat. Apabila negara kita teruk terjejas berikutan kemerosotan ekonomi, perniagaan kita tidak dapat menembusi semua peringkat.
Tetapi, kita tidak melantik ahli-ahli politik untuk menguruskan syarikat. Saya tidak pernah campur tangan dalam syarikat. Memandangkan kita telah mengamanahkan seseorang untuk mengendalikan syarikat, saya rasa adalah tidak wajar untuk saya campur tangan.
Sementara itu, mereka membeli banyak benda. Saya mendapat satu juta saham TV3 bagi mereka. Mereka menjual satu juta saham pada harga RM20 juta dan mengadakan urus niaga. Dalam banyak cara, saya telah mengaturkan bagi mereka untuk memperoleh saham-saham, di mana sahaja yang mungkin.
Saya tidak pernah campur tangan dalam operasi mereka. Apabila prestasi syarikat merosot dan merudum kepada satu tahap yang amat teruk, mereka tidak lagi berupaya melakukan urus niaga. Pada ketika ini, kami mempunyai aset dalam bentuk pegangan ekuiti dalam United Capital Insurance, sebelum ini dikenali sebagai LIC.
Syarikat kami memegang 79 peratus ekuiti saham dalam syarikat insuran, dengan nilai saham bernilai kira-kira RM120 juta. Begitu juga, kami mempunyai tanah di Sepang. Nilai pasaran semasa adalah kira-kira RM20 juta atau RM16 juta hingga RM18 juta.
Jika kita melihat secara keseluruhan, kami mempunyai aset bernilai RM135 juta hingga RM140 juta bagi anggota kami. Kami juga mempunyai pinjaman kira-kira RM30 juta. Kami mahu menjual aset-aset bagi melunaskan pinjaman.
Ada pihak tertentu yang mempolitikkan isu Maika. Kami cuba mengembalikan wang kepada orang ramai dengan menjual syarikat insuran. Pertama, mereka meleteri kami untuk mengembalikan wang mereka.
Mereka terus menerus menulis mengenainya dalam akhbar-akhbar.
Kami fikir segalanya baik dan membuat rancangan untuk menjual syarikat insuran. Harga jualan ditentukan. Perjanjian ditandatangani. Resolusi untuk menjual syarikat diluluskan dalam mesyuarat tahunan pemegang saham syarikat. Kemudian, Nesa Coperative dan Datuk (S) Subramaniam secara bersama memfailkan injunksi di mahkamah dan menghentikan urusan penjualan.
Berikutan ini, wang tidak dapat dikembalikan kepada pemegang saham. Benar-benar, kami ingin mengembalikan wang. Saya fikir setiap RM1 yang dilaburkan, mereka boleh memperoleh sehingga RM1.30. Mereka juga diberikan saham-saham khusus. Sementara kami sedang bersiap sedia, mereka pergi ke mahkamah dan memfailkan injunksi terhadap kami dan menghentikannya.
Tetapi saya memberitahu satu perkara kepada orang ramai, saya yang pergi ke semua tempat, bercakap dengan mereka dan meminta mereka melabur. Saya mengatur rancangan yang diperlukan bagi mengembalikan wang itu. Saya akan melakukannya.

S: Anda memberi jaminan...?
J: Ya.

S: Datuk Seri, sebelum ini anda menyatakan bahawa pengambilan pelajar India ke universiti telah meningkat. Ada perasaan kecewa. Secara umumnya, kita menyatakan 6.7 peratus dan 7 peratus tetapi pengambilan dalam beberapa kursus seperti perubatan, undang-undang dan kejuruteraan berkurangan. Mereka mengambil pengajian lain. Adakah anda fikir perangkaan pengambilan ini relevan pada masa kini?
J: Pada masa lepas, prosedur pengambilan adalah berdasarkan kelayakan. Apabila peluang ditawarkan berdasarkan kelayakan, ramai pelajar mendapat tempat. Kemudian, kerajaan menggunakan polisi berbeza (meritokrasi). Jika kita melihat kepada dasar selepas kemerdekaan, adalah dipersetujui bahawa peratusan tertentu tempat diperuntukkan kepada Bumiputera.
Ia tidak dipersetujui semasa zaman kepimpinan saya tetapi sebelum itu lagi. Kita mempunyai kontrak sosial antara kita (India), Melayu dan Cina. Apabila kita bersetuju untuk memberikan hak istimewa kepada orang Melayu, mereka perlu memberikan kita kerakyatan dan peluang-peluang saksama untuk membangun bersama-sama mereka.
Berdasarkan prinsip ini, kontrak sosial digubal. Saya belum lagi berada dalam dunia politik ketika perkara ini berlaku. Saya masih seorang budak ketika itu. Tetapi sekarang, ramai berkata bahawa mereka tidak menyedari akan perjanjian politik sedemikian.
Mereka bertanya kenapa ada hak istimewa. Hak istimewa ini bukan hanya wujud di Malaysia sahaja. Malah di India, permintaan sedang dilakukan bagi memperuntukkan 50 peratus untuk masyarakat yang ketinggalan. Peruntukan ini wujud pada setiap peringkat dalam keadaan berbeza.
Saya tidak mempersoalkan peruntukan khusus bagi orang Melayu. Kita hanya meminta apa yang kita layak peroleh.

S: Datuk Seri, berhubung perkara ini, malah Biro Pendidikan MIC tidak mempunyai pecahan angka pengambilan pelajar India ke universiti mengikut bidang kursus.
J: Tidak. Saya memperolehnya. Mereka tidak memberikan kepada Biro Pendidikan. Pada masa lepas, apabila mereka tidak menyediakan perangkaan, peratusan adalah sekitar 1.2 peratus dan 1.5 peratus. Kemudian, apa yang kita lakukan adalah melantik orang di setiap universiti untuk mendapatkan data bagi bilangan pelajar India dan kursus-kursus yang mereka ikuti.
Kami menyerahkan laporan kepada Dr Mahathir dalam Kabinet. Saya bertanya kepadanya bagaimana beliau hendak memastikan kemajuan masyarakat India jika senario sedemikian wujud. Beliau terkejut dan bertanya bagaimana kami mendapat perangkaan itu.
Saya menjelaskan kepada beliau bahawa kami menghantar orang ke setiap universiti untuk mendapatkan data. Hanya selepas itu, ada satu keputusan bahawa jika seseorang Menteri mengutarakan soalan mengenai apa-apa rahsia kerajaan, satu jawapan bertulis mesti dikemukakan kepada Kabinet.
Sekarang, saya mempunyai semua maklumat mengenai pengambilan pelajar dan kursus-kursus yang diikuti mereka. Jika kita melihat berdasarkan peratusan, kita mempunyai lebih daripada 6 peratus. Tetapi pada masa ini, biasiswa JPA (Jabatan Perkhidmatan Awam) telah diperuntukkan kepada kira-kira 160 pelajar kita.
Pada mulanya, mereka memberikan kepada 110 pelajar. Saya mempertikaikan perkara ini. Saya mengadakan perbincangan dengan JPA dan Jabatan Perdana Menteri. Kemudian, Ketua Setiausaha Negara pada awalnya menambah 30 dan kemudian menambah 25 lagi.
Tetapi satu atau dua pelajar tidak meperoleh biasiswa itu kerana mereka telah ke universiti lain. Perjuangan ini bukan berlaku sekali sekala. Ia berlaku setiap minggu.

S: Datuk Seri, bahasa Tamil adalah nyawa orang Tamil. Terdapat 523 sekolah Tamil di negara ini tetapi keadaan sekolah-sekolah ini amat menyedihkan. Ada sebuah lagu : Apabila anda melihat ke bangunan pencakar langit dan anda melihat ada sebuah pondok di sebelahnya; jika kita menamakannya tanah emas dan dunia akan tertawa begitu jua Tuhan. Dalam sebuah negara yang sudah membangun ke tahap ini, anak-anak kita mempelajari (bahasa) Tamil di tempat yang tidak mempunyai tandas dan sekolah sempurna. Apakah yang anda rasa mengenai keadaan ini? Berapa lama keadaan sebegini harus berlanjutan? Apakah langkah-langkah untuk memperbaikinya?
J: Terdapat 522 sekolah Tamil di negara kita. 180 daripada mereka adalah sekolah-sekolah bantuan kerajaan dan bakinya adalah sekolah-sekolah bantuan sebahagian. Sekolah-sekolah bantuan sebahagian bermakna perbelanjaan pengurusan dan gaji guru dibayar oleh Kerajaan. Kerajaan akan sekali-sekala memberikan bantuan bagi kos membina dan memperbaiki bangunan.

Saya dan MCA (Presiden) Datuk Seri Ong Ka Ting telah berjuang untuk mengubah keadaan ini sejak sekian lama dalam Kabinet. Sebelum ini, mereka kata ada sekolah agama dan mereka juga memohon untuk sekolah mereka ditukar kepada sekolah bantuan penuh.

Jika ini berlaku, ia akan membebankan Kerajaan. Sejak 1983 hingga kini, kita telah membina semula 76 sekolah Tamil. Tiada siapa dapat mengenali sekolah-sekolah ini. Saya tidak tahu jika mereka menghadapi masalah penglihatan atau sekolah ini bermain silap mata. Saya boleh nampak sekolah ini tetapi mereka tidak. Pada setiap masa, sekolah Tamil dibina. Di Sungai Petani, sekolah Kalaimagal (Tamil) beroperasi dalam bangsal. Saya fikir ia adalah kuarters lama JKR (Jabatan Kerja Raya).

Selepas melihat kesengsaraan 589 pelajar, saya ke sekolah ini dua atau tiga kali untuk menenangkan mereka. Kemudian (Ketua MIC Kedah) Datuk Saravanan mendapat tanah baru (daripada kerajaan negeri). Sekarang sekolah itu memiliki bangunan baru tiga tingkat.

Tidak lama lagi, sekolah ini akan mempunyai lebih banyak kelas dan kemudahan tambahan. (Lebih ramai) pelajar akan belajar di sekolah ini. (Serupa juga) kepada sekolah (Tamil) Wellesley, juga di Kedah. Kami membina sembilan bilik darjah. Sebelum ini, sekolah ini berfungsi daripada satu bilik darjah.

Kita mempunyai sekolah (Tamil) Mahatma Gandhi di Sitiawan. Saya membuat pelan dan membinanya. Saya menjadikannya satu cabaran. Nasib baik, memandangkan saya Menteri Kerja Raya, urusan mudah dilaksanakan. Kami boleh melihat sekolah ini secara khusus, membuat laporan dan membuat rancangan.

Selain daripada 76 sekolah, sekarang ada 16 sekolah baru. Sekolah (Tamil) Kajang dengan sejumlah 1,200 pelajar hanya mempunyai enam bilik darjah. Sekarang kita sedang membina 46 bilik darjah.

S: Datuk Seri, ketakutan dan kemarahan adalah sejak Kementerian Kerja Raya menjadi portfolio anda, anda mempunyai keistimewaan untuk melaksanakannya. Persoalannya adalah kenapa tidak semua sekolah Tamil ditukar menjadi sekolah-sekolah bantuan penuh? Soalan kedua adalah jika sesebuah sekolah ditutup, ia adalah kerana kekurangan murid. Ini kerana masyarakat berhijrah dari ladang ke kawasan bandar. Daripada menghendaki pelajar pergi ke sekolah di mana ia terletak, kenapa kita tidak membina sekolah di mana masyarakat menetap... apakah halangannya dan mengapa ada kelewatan?
J: Tidak ada halangan. Kira-kira dua bulan lepas, saya menyerahkan satu laporan meminta sebuah sekolah Tamil dibina di Paya Besar. Kami juga menyerahkan kos tanah itu. Harga tanah itu adalah RM2.5 juta. Kos bangunan adalah RM2.5 juta lagi. Kami kata kita boleh membina sekolah itu jika kita mempunyai RM4.5 juta. Saya memohon lesen baru.

Sekarang kita sudah membuat pelan baru. Saya telah mengumumkannya sebulan lepas bahawa kita boleh membina kira-kira 80 sekolah di kawasan baru di mana penduduknya ramai. Kami sedang mengambil langkah-langkah perlu sekarang.

Satu aspek penting dalam isu sekolah Tamil adalah ramai yang ingin mendapat keuntungan politik dan bukannya mencari penyelesaian kepada masalah. Sekolah Tamil Bukit Selorong di Kulim tidak mempunyai bekalan air kerana ketiadaan saluran paip. Selama ini pengurusan estat membekalkan air ke sekolah. Sekarang, masyarakat di sana lebih suka mencari publisiti isu ini di akhbar daripada mengemukakan permohonan kepada saya untuk mendapatkan bekalan air. Inilah sikap mereka.

S: Datuk Seri, anda telah bercakap tentang kuil. Lima orang kini ditahan mengikut ISA (Akta Keselamatan Dalam Negeri). Suhakam menyatakan penahanan ini adalah bertentangan dengan hak asasi manusia. Apakah pandangan anda tentang penggunaan ISA terhadap mereka?
J: Apabila terdapat ancaman terhadap keselamatan negara, Kerajaan perlu menggunakan ISA. Anda lihat apa telah berlaku di sini. Bukan hanya di sini, ada kemungkinan perkara ini bertukar menjadi rusuhan di seluruh negara. Kerajaan menyedari keadaan ini, dan menyedari lama kelamaan ia boleh bertukar menjadi rusuhan kaum.

Berdasarkan pengalaman lepas dan juga penderitaan yang pernah kita lalui dan bagi melindungi keselamatan awam, Perdana Menteri mahu perkara ini dihentikan. Itulah sebabnya beliau melakukan perkara ini. Sejumlah 31 ditahan dan didakwa atas cubaan membunuh.

Sebelum saya menulis surat (rayuan) kepada Perdana Menteri, saya sendiri sebenarnya telah bercakap dengan Peguam Negara. Kesemua mereka adalah belia dan sebilangan mereka adalah pelajar. Saya bertanya sama ada terdapat peluang untuk membebaskan mereka atau meringankan dakwaan.

Beliau kata (Peguam Negara) ia perlu dibincangkan dengan Perdana Menteri. Saya sendiri telah membincangkannya dengan Perdana Menteri dan beliau telah menyampaikan rayuan kita kepada Peguam Negara supaya meneliti perkara ini.

S: Datuk Seri, anda telah menempuh perjalanan selama 50 tahun selepas kemerdekaan. (Pengacara merujuk kepada lirik lagu nukilan penyajak terkenal Tamil Nadu, Pattukottai Kalyanasundram, yang merujuk “sebagus mana hasil penuaian, yang miskin kekal miskin.”) Keadaan sudah berubah sekarang. Untuk memenuhi kehendak rakyat anda mungkin mahu pemimpin yang bersemangat dan aktif di bawah kepimpinan anda. Adakah anda mempunyai apa-apa rancangan untuk perubahan?
J : Biasanya, saya akan memperkenalkan muka-muka baru semasa pilihan raya dan saya akan menugaskan mereka dengan tugas-tugas khas. Memandangkan saya bekerja dalam tempoh yang panjang, saya tidak boleh memantau mereka pada setiap masa. Ia akan menjejaskan kerja saya. Saya akan memberitahu tentang tugas dan tanggungjawab mereka semasa mesyuarat bulanan Jawatakuasa Kerja Pusat (CWC) parti itu.

Sebilangan mereka memahami dengan jelas tugas mereka dan melaksanakan tanggungjawab mereka dengan sewajarnya (tetapi) beberapa orang sudah mencapai tahap lesu. Melihat kepada keadaan ini, saya akan melakukan banyak perubahan. Ini pasti akan berlaku. Seperkara lagi, anda bertanya tentang lagu Pattukottai Kalyanasundram.

Sekarang, jika dia masih hidup dan melawat negara kita, dia mungkin mengubah lirik lagu asal apabila membandingkan status masyarakat India di sini dengan orang India di India. Pada masa lepas, kita hanyalah pekerja ladang. Moyang dan datuk nenek saya adalah kuli. Semua orang sudah maju tetapi tahap kemajuan ini mungkin tidak mencukupi.

Inilah isunya. Jika seseorang menyatakan bahawa tiada siapa maju dalam tempoh 50 tahun lepas dan kita kekal sama seperti masa dulu, saya fikir orang itu abnormal. Ratusan ribu orang telah maju dalam tempoh 50 tahun. Dulu mereka bekerja di ladang dan tinggal di kuarters dalam ladang. Sekarang mereka sudah keluar dari estet dan bekerja dalam sektor pengeluaran.

Mereka memperoleh pendapatan agak lumayan. Anda boleh melawat Paya Besar di Kulim. Terdapat 22 taman perumahan. Ribuan mereka adalah kaum India dan bekerja di Kulim Hi Tech Park. Sekarang kita mempunyai semua peluang. Kita telah mendidik seramai 42,000 pelajar di Kolej Tafe. Tetapi tidak semua tahu perkara ini. Kenapa mereka tidak tahu? Ini bukan kerana mereka tidak tahu tetapi tidak mahu mengakuinya.

S: Datuk Seri, anda mewujudkan Yayasan Strategik Sosial (YSS) bagi menyelesaikan isu-isu sosial. Ia menerima peruntukan kerajaan. Pada pendapat anda, sejauh manakah YSS berjaya menangani isu-isu kemasyarakatan?
J: Cadangan kita yang dimasukkan ke dalam RMK9 adalah ekoran kajian yang dilakukan oleh YSS. Jika tidak kerana YSS, cadangan itu mungkin diketepikan. Pada masa dulu ia berbeza. Kita perlu melakukan kajian sendiri. Memandangkan kita mempunyai YSS, sekarang kita boleh mengenalpasti isu-isu seperti di dalam bidang apa kita kekurangan pelajar, berapa ramai doktor sudah diambil, berapa ramai ditawarkan pekerjaan, berapa ramai pula tidak mempunyai kerja.

Apabila kita mengumpulkannya menjadi laporan, saya boleh mengemukakan untuk perhatian Kabinet dan membangkitkan soalan mengapa tidak ramai ditawarkan kerja. Saya pernah berdebat tentang peluang pekerjaan dalam perkhidmatan awam.

Dua minggu lepas, Perdana Menteri dalam satu mesyuarat bersama Timbalan Perdana Menteri, Ketua Pengarah JPA dan Ketua Setiausaha Negara telah mengarahkan supaya kajian dilakukan mengapa kaum India tidak diberikan peruntukan sewajarnya dalam peluang pekerjaan.

Kemudian Timbalan Perdana Menteri mengemukakan laoran mengesahkan kita tidak diberi peluang pekerjaan menurut hak peratusan yang sah. Siapa yang mencari penyelesaian isu ini? Saya mengemukakan aduan... penyelesaian akan dilakukan.

S: Datuk Seri, akhirnya apakah yang anda ingin perkatakan?
J: Negara kita menawarkan banyak peluang-peluang. Kita hanya boleh berjaya jika kita terus berusaha berjuang pada setiap peringkat. Jika kita takut menempuhi halangan yang muncul semasa melakukannya... tiada apa yang akan berlaku.

Tetapi saya tidak akan menyesatkan masyarakat ini. Saya bersedia untuk mempertaruhkan semua tenaga saya dan usaha dalam apa jua kaedah bagi membawa kemakmuran. Sejak saya mengambil alih tanggungjawab ini, saya telah melihat ribuan orang miskin setiap minggu.

Saya menemui 600 hingga 800 orang pada setiap Selasa, kecuali pada hari Selasa bila saya mempunyai tugas rasmi. Saya mendengar masalah mereka dan menyediakan penyelesaian. Saya tidak pernah takut berjumpa rakyat.

(Datuk Seri Samy Vellu mengakhiri bicara dengan lirik lagu merujuk: “Jika ada tangisan dalam kalangan masyarakatku, akan ada titisan darah di hatiku)

S: Datuk Seri, terima kasih atas komen anda.
J: Terima kasih.