Krisis Dalaman Bersatu: Perebutan Kuasa atau Perbezaan Strategi?

KEMELUT yang melanda Parti Pribumi Bersatu Malaysia (Bersatu) kebelakangan ini memperlihatkan betapa rapuhnya struktur dalaman parti yang pernah menjadi antara teras utama kerajaan Perikatan Nasional (PN). Dakwaan terbaharu oleh Ahli Majlis Pimpinan Tertingginya, Datuk Wan Saiful Wan Jan terhadap Setiausaha Agung parti, Datuk Seri Mohamed Azmin Ali, mendedahkan satu krisis yang lebih dalam daripada sekadar pertikaian dokumen atau usul perhimpunan. Ia merupakan cerminan kepada perebutan kuasa dan ketidaksefahaman strategik dalam kalangan elit kepimpinan parti. Wan Saiful mendakwa, Azmin dikatakan individu pertama yang mencetuskan naratif kononnya wujud usaha menjatuhkan Presiden parti melalui satu dokumen Statutory Declaration (SD) yang ditandatangani oleh beberapa pemimpin bahagian. Beliau menegaskan, kandungan sebenar dokumen itu langsung tidak menolak Presiden, malah secara jelas menyatakan sokongan terhadap kepimpinan Tan Sri Muhyiddin Yassin. Tujuan dokumen tersebut, katanya, hanyalah untuk menegaskan pendirian supaya usul sensitif, khususnya berkaitan calon Perdana Menteri, tidak dibawa ke Perhimpunan Agung Tahunan (PAT). Dalam konteks ini, apa yang sedang berlaku sebenarnya ialah pembentukan satu naratif songsang dalam kalangan dalaman parti, satu taktik politik yang tidak asing dalam sejarah politik Malaysia. Apabila dokumen yang bersifat penegasan prinsip dijadikan bukti kononnya wujud komplot menjatuhkan Presiden, maka ini bukan lagi soal kandungan, tetapi soal persepsi yang dibentuk untuk mencapai matlamat tertentu. Ia menunjukkan bagaimana manipulasi naratif boleh digunakan untuk menyekat perbezaan pendapat dan pada masa yang sama mengukuhkan kedudukan pihak tertentu dalam parti. Lebih membimbangkan ialah dakwaan beberapa pemimpin bahagian telah diugut supaya menarik balik sokongan terhadap dokumen tersebut, dengan amaran mereka tidak akan dicalonkan dalam pilihan raya umum akan datang. Malah, Wan Saiful turut mendakwa Azmin memberi gambaran seolah kuasa menentukan calon parti berada di tangannya, bukan pada Presiden. Jika dakwaan ini benar, maka ia membayangkan satu bentuk politik ugutan dan manipulasi yang boleh merosakkan asas demokrasi dalam sesebuah parti. Ia mencerminkan budaya politik tidak sihat yang bertentangan dengan prinsip ketelusan, akauntabiliti dan kebertanggungjawaban, nilai yang sepatutnya menjadi teras kepada parti yang mahu memulihkan kepercayaan rakyat. Pada masa sama, kenyataan ini juga memberi gambaran mengenai struktur kuasa yang kabur dalam Bersatu. Siapa sebenarnya berkuasa penuh dalam menentukan calon? Apakah keputusan tersebut bersifat kolektif atau terletak di tangan individu tertentu? Kekaburan ini menimbulkan persoalan mengenai keberkesanan struktur organisasi parti dalam mengurus konflik dalaman secara berhemah dan demokratik. Polemik ini berpunca daripada isu usul berkaitan calon Perdana Menteri, yang menurut Wan Saiful boleh membawa mudarat kepada parti jika dibahaskan secara terbuka dalam PAT. Usul ini, pada asasnya, mungkin bertujuan memperkukuh kedudukan politik parti menjelang pilihan raya. Namun, jika tidak ditangani dengan cermat, ia boleh mencetuskan perpecahan yang serius. Sebahagian ahli mungkin berpendapat, membahaskan calon Perdana Menteri terlalu awal atau secara terbuka akan membuka ruang kepada pertembungan dalaman, terutama jika wujud lebih daripada satu tokoh yang dianggap layak. Dalam keadaan ini, suara akar umbi yang menuntut supaya usul tersebut diketepikan bukanlah bentuk penentangan terhadap Presiden, sebaliknya suatu amaran awal terhadap potensi retak dalam perpaduan parti. Krisis dalaman ini memberikan gambaran jelas bahawa Bersatu sedang berdepan cabaran besar dalam memastikan kesatuan dan keutuhan dalaman, lebih lagi menjelang pilihan raya umum akan datang. Perbalahan antara tokoh utama seperti Azmin dan Wan Saiful serta tindakan disiplin terhadap beberapa pemimpin, bukan sahaja melemahkan jentera parti, malah menjejaskan persepsi rakyat terhadap kebolehan parti untuk mentadbir dengan stabil dan berwibawa. Dalam politik Malaysia yang sarat dengan perubahan landskap dan koalisi yang sentiasa bergolak, kestabilan dalaman sesebuah parti adalah kunci kepada daya tahan dan kebolehpercayaan. Jika Bersatu gagal menyelesaikan kemelut ini dengan segera dan secara inklusif, ia mungkin bakal menghadapi penghakisan sokongan, bukan sahaja dari ahli akar umbi, tetapi juga pengundi atas pagar yang semakin sinis terhadap politik berorientasikan kuasa. POJOK ND 30 Sept 2025